Als je dieren traint, maak je eerst een plan: hoe pak je de training aan, welke stappen zet je, en hoe zorg je dat iedereen die met het dier werkt hetzelfde doet? Zeker wanneer meerdere trainers betrokken zijn, is die afstemming cruciaal.
En toch… geen enkel plan is heilig. Soms loopt een training vast. Dan helpt het niet om harder te duwen, maar om terug te kijken: klopt het plan nog wel, of moet het aangepast worden?
Diezelfde dynamiek zie je in het dagelijks leven en in bedrijven. Bedrijfsblindheid ligt altijd op de loer: dingen doen zoals je ze altijd deed, zonder nog te toetsen of ze werken. Terwijl het juist gezond is om regelmatig stil te staan bij de vraag: zijn we nog op de goede weg, of moet het beter?
Bij diertraining blijf je voortdurend checken en bijsturen. In organisaties kan dat net zo. Denk aan:
• Opleidingen: zijn je trainingen voor medewerkers nog relevant, of lopen ze achter op de praktijk?
• Werkprocessen: worden vergaderingen of projecten nog efficiënt ingericht, of kost het vooral energie?
• Communicatie: sluit de manier waarop leidinggevenden feedback geven nog aan bij wat teams nodig hebben?
• Innovatie: blijf je inspelen op ontwikkelingen in de markt, of blijf je hangen in oude routines omdat ze ‘altijd zo gewerkt hebben’?
Het gaat om hetzelfde principe: plannen zijn nodig om richting te geven, maar alleen bruikbaar als je ook de moed hebt om ze onderweg te herzien
